Onno Tammens was een liberaal in hart en nieren. Een vrijzinnig liberaal, die vond dat liberalisme vooral een levenshouding moest zijn. Een zaak van zowel het hoofd als het hart. Maar, daartussen moest wel evenwicht zijn. Want als het liberalisme niet uit het hart kwam werd het hem veel te kil.
Hij was een man van de achtergrond, een ondersteuner, een mogelijk-maker. Een bemiddelaar ook, die graag tussen de mensen stond. En vooral anderen de gelegenheid gaf om zich te ontplooien. Politiek vond hij interessant, maar zelf had hij daarin geen ambitie. Daarom is het des te opvallender dat hij een zeer imposante lijst van VVD-activiteiten achterlaat.
Al tijdens zijn studie Notariaat in Groningen was hij voorzitter van de JOVD District Noord. Maar toen hij op 23-jarige leeftijd eindelijk mocht stemmen stapte hij over naar de VVD. Om vrijwel direct daarna benoemd te worden tot secretaris van de Kamercentrale Groningen. Dat leverde hem ook een kandidaatstelling voor de Tweede en later zelfs Eerste Kamer op. Beide benoemingen gingen gelukkig rakelings aan zijn neus voorbij. Zijn ambities lagen op een ander, bestuurlijk vlak.
Eenmaal kandidaat-notaris in Zuidlaren kreeg hij – midden in de 60-er jaren - het verzoek zich te bemoeien met een bestuurscrisis binnen de Kamercentrale Drenthe. Hij zag geen andere mogelijkheid dan zijn lidmaatschap van de KC Groningen neer te leggen en zelf secretaris van de KC Drenthe te worden. Binnen de kortste keren was de bestuurlijke rust hersteld en was de basis gelegd voor een KC die zich jarenlang midden in de Drentse VVD zou manifesteren.
Vanuit zijn KC-lidmaatschap heeft hij zich altijd sterkt gemaakt voor een betere samenwerking tussen plattelands-regio’s. Alleen op die manier konden de perifere KC’s zich te weer stellen tegen de overmacht van de KC’s in de Randstad. Die hoekige opstelling leverde hem een plek in het Hoofdbestuur van de VVD op. En later zelfs een plek in het Dagelijks Bestuur van de VVD. Maar die functie was slecht te combineren met zijn werk als notaris. Niet alleen ging er teveel tijd in zitten, ook inhoudelijk kwam hij daarmee in het gedrang. Hij vond dat je als notaris onder alle omstandigheden kritisch en onafhankelijk moest blijven.
Vanuit zijn rol op de achtergrond heeft hij zich enorm
ingezet voor de VVD. Zowel landelijk als provinciaal. Hij was 30 jaar lid van de Partijraad, bijna
25 jaar lid van de Verkiezingsraad en Lid van de Commissie Evaluatie Updating
Regelementen. Vanwege zijn enorme verdiensten werd hij benoemd tot Ere-lid van
de Kamercentrale Drenthe en later zelfs Drager van de Thorbeckepenning.